martes, 7 de marzo de 2017




Esta mañá nos xulgados.
Poucas, moi poucas, demasiado poucas, ningún medio...chsss SILENCIO !
O dereitos non os regalan !!
O TXUE da a razón a nosa loita en 8 sentenzas contra da lei hipotecaria Española.
Tivemos un pequeniño problema técnico na entrega dos escritos. O que ia dirixido os "servizos de execución e embargo" cando os presentamos dixeronnos que era na ventaniña do Decanato os administrativos do Decanato que era na ventaíña de "Servizos de execución e embargo" e volta a mesma (lembramonos do Proceso de kafka). Finamente tivo que acudir o Xuíz Decano para aclararnos que para ser admitido tiña que ir dirixido a il o Decano. Previamente fíxonos saber que ise escrito NON tería transcendencia que solo era si se facía caso a caso. Nos como nos outros 206 nodos, en todo o estado, da PAH, que non é un simple acrónimo, son familias, si familias, que decidiron loitar, cumprimos, con moito esforzo, co noso compromiso de LEMBRARLLES A TODOS OS DECANATOS DO ESTADO que coñecemos os nosos dereitos e que simplemente queremos que se cumpran conforme o PACTO SOCIAL QUE TEMOS ACORDADO e que temos razón e que é o propio TXUE quen nos da a razón. A PAH e estop-desafiuzamentos levan dende o 2009 loitando caso a caso, familia a familia e VENDO COMO O DIÑEIRO DE TODAS RESCATA A BANQUEIROS E POLÍTICOS CORRUPTOS todos xuntos non un a un, todos xuntos. Sabemos e somos conscientes que ten que ser caso a caso. Pero temos tempo e viñemos para quedarnos. E será caso a caso con un traballo de ananiños como daremos o seguinte paso en desmarañar e dar a coñecer a ESTAFA PIRAMIDAL na que se baseou a venda de créditos hipotecarios, a TITULIZACIÓN DE DÉBEDA. Non deixaremos de recordar que foi a reforma da lei do chan feita por José María Aznar no ano 1998 a que abriu o chan a especulación prohibida no articulo 47 da constitución o mesmo que GARANTE O DEREITO (nun estado de dereito?) A UNHA VIVENDA DIGNA.


FRAGMENTO DE EL PROCESO, de Franz Kafka
––¿Cómo te imaginas el final? ––preguntó el sacerdote.
Al principio pensé que terminaría bien ––dijo K––, ahora hay veces que hasta yo mismo lo dudo. No sé cómo terminará. ¿Lo sabes tú?
––No ––dijo el sacerdote––, pero temo que terminará mal. Te consideran culpable. Tu proceso probablemente no pasará de un tribunal inferior. Tu culpa, al menos provisionalmente, se considera probada.
––Pero yo no soy culpable ––dijo K––. Es un error. ¿Cómo puede ser un hombre culpable, así, sin más? Todos somos seres humanos, tanto el uno como el otro.
––Eso es cierto ––dijo el sacerdote––, pero así suelen hablar los culpables.
––¿Tienes algún prejuicio contra mí? ––preguntó K.
––No tengo ningún prejuicio contra ti ––dijo el sacerdote.
––Te lo agradezco ––dijo K––. Todos los demás que participan en mi proceso tienen un prejuicio contra mí. Ellos se lo inspiran también a los que no participan en él. Mi posición es cada vez más difícil.
––Interpretas mal los hechos ––dijo el sacerdote––, la sentencia no se pronuncia de una vez, el procedimiento se va convirtiendo lentamente en sentencia.
(…)





Ningún comentario:

Publicar un comentario